به گزارش تحریریه، اختیار اروپایی یکی از انواع اختیار معاملات است که اعمال را به روز انقضا محدود می‌کند. به عبارت دیگر، اگر اوراق بهادار پایه مانند سهام تغییر قیمت داشته باشد، سرمایه‌گذار نمی‌تواند زودتر از موعد اختیارش را اعمال کند و سهم را بخرد یا بفروشد، بلکه اعمال اختیار خرید یا اختیار فروش تنها در تاریخ سررسید اختیار قابل اجرا است.

نوع دیگری از اختیار معامله، اختیار آمریکایی است، که می‌تواند هر روزی تا تاریخ انقضا و حتی در خود روز انقضا اعمال شود. اسامی این دو نوع آپشن نباید با مکان جغرافیایی اشتباه گرفته شود چرا که این دو هیچ ارتباطی به جغرافیا نداشته و تنها زمان اعمال را مشخص می‌کنند.

نکات کلیدی

۱- آپشن اروپایی نوعی از قراردادهای اختیار است که حق اعمال را به روز انقضا محدود می‌کند.
۲- اگرچه اختیارات آمریکایی را زودتر می‌توان اعمال کرد، اما این مزیت هزینه خودش را دارد چرا که هزینه اختیار پرداخت شده برای اختیار آمریکایی از اروپایی بیشتر است.
۳- سرمایه‌گذاران می‌توانند آپشن اروپاییشان را زودتر از تاریخ انقضا در بازار بفروشند و مابه‌التفاوت پریمیوم کسب‌شده و پرداخت‌شده در ابتدا را دریافت کنند.
۴- سرمایه‌گذاران زیاد حق انتخابی بین مدل آمریکایی و اروپایی ندارند و عموما شاخص‌ها اختیار اروپایی استفاده می‌کنند.
۵- مدل اختیار بلک-شولز اغلب برای ارزش‌سنجی اختیارات اروپایی استفاده می‌شود.

مفهوم اختیار اروپایی

اختیار معامله اروپایی، چارچوب زمانی برای اعمال آپشن را برای دارنده‌ی آپشن مشخص می‌کند. حقوق دارنده، خرید یا فروش دارایی پایه را به قیمت مشخص قرارداد (قیمت اعمال) شامل می‌شود. درباره مدل اروپایی، دارنده‌ی اختیار فقط می‌تواند اختیارش را در روز انقضا اعمال کند. همانند دیگر انواع قراردادهای اختیار، قراردادهای اروپایی هم یک هزینه‌ی پیش پرداخت دارند: پریمیوم.

مهم است که در نظر داشته باشیم که سرمایه‌گذاران معمولا حق انتخابی برای اینکه اختیاری که می‌خرند اروپایی باشد یا آمریکایی ندارند. اختیار روی سهام یا صندوق‌های خاص ممکن است فقط در یک نوع یا نوع دیگری ارائه شود و در هر دو مدل اختیار ارائه نشود که همین باعث می‌شود سرمایه‌گذار حق انتخابی نداشته باشد. اکثر شاخص‌ها از آپشن‌های اروپایی استفاده می‌کنند چرا که مقدار کارهای حسابداری مورد نیاز توسط کارگزاری را کاهش می‌دهد.

نکته مهم

بسیاری از کارگزاران از مدل بلک-شولز (BSM) برای ارزش‌سنجی اختیارات اروپایی استفاده می‌کنند.

اختیارات شاخص اروپایی، معاملات را در روز پنجشنبه قبل از سومین جمعه ماه انقضا متوقف می‌کنند. این وقفه در معاملات به کارگزاران امکان قیمت‌گذاری دارایی‌های انفرادی شاخص پایه را می‌دهد.

طبق این روند، قیمت توافقی (تسویه) اختیار اغلب غافلگیرکننده است. سهام یا دیگر اوراق بهادار پایه ممکن است تغییرات شگرفی بین بسته شدن در روز پنجشنبه و باز شدن بازار در روز جمعه را به خود ببینند. همچنین، ممکن است بعد از باز شدن بازار در جمعه چند ساعتی طول بکشد تا قیمت تسویه قطعی منتشر شود.

اختیارات اروپایی معمولا خارج از بورس (OTC) معامله می‌شوند در حالی که اختیارات آمریکایی معمولا در بورس‌های استاندارد معامله می‌شوند.

انواع اختیارات اروپایی

خرید

یک اختیار خرید اروپایی به دارنده این حق را می‌دهد که در تاریخ انقضا اوراق بهادار پایه را به دست بیاورد. برای اینکه یک سرمایه‌گذار از اختیار خرید سود به دست بیاورد، سهام در تاریخ انقضا باید به مقدار لازم در قیمتی بالاتر از قیمت اعمال معامله شود که هزینه خرید اختیار را پوشش دهد.

فروش

یک اختیار فروش اروپایی به دارنده امکان این را می‌دهد که اوراق بهادار پایه‌اش را در قیمت اعمال بفروشد. برای اینکه یک سرمایه‌گذار از اختیار فروش بتواند سود کسب کند، سهام در تاریخ انقضا باید به مقدار لازم در قیمتی پایین‌تر از قیمت اعمال معامله شود که هزینه خرید (پریمیوم) اختیار را پوشش دهد.

بستن زودهنگام یک اختیار اروپایی

به طور معمول، اعمال یک اختیار به معنای استفاده کردن حقوق اختیار است به طوری که یک معامله با قیمت اعمال انجام شود. با این حال، بسیاری از سرمایه‌گذاران دوست ندارند منتظر انقضای یک اختیار اروپایی باشند. در عوض، سرمایه‌گذاران می‌توانند قرارداد اختیار معامله را قبل از انقضای آن با فروش به بازار بازگردانند.

قیمت اختیارات بر اساس تغییر و نوسان دارایی پایه تا تاریخ انقضای قرارداد، تغییر می‌کند. با افزایش و کاهش قیمت سهام، ارزش که با قیمت اختیار مشخص می‌شود، افزایش و کاهش می‌یابد. اگر قیمت فعلی اختیار بالاتر از قیمتی باشد که در ابتدا پرداخت کرده‌اند، سرمایه‌گذاران می‌توانند موقعیت اختیار خود را زودتر باز کنند. در این‌صورت، سرمایه‌گذار مابه‌التفاوت خالص بین دو قیمت (پریمیوم) را دریافت می‌کند.

بستن موقعیت اختیار معامله قبل از انقضا، به این معنی است که معامله‌گر متوجه هرگونه سود یا زیان خود قرارداد می‌شود. اگر سهام به میزان قابل توجهی افزایش یافته باشد، یک اختیار خرید موجود می‌تواند زودتر فروخته شود، در حالی که اگر قیمت سهام کاهش یافته باشد، یک اختیار فروش را می‌توان فروخت.

بستن زودهنگام اختیار اروپایی به شرایط حاکم بر بازار، ارزش قیمت اختیار، ارزش ذاتی آن و ارزش زمانی اختیار، مدت زمان باقی مانده تا انقضای قرارداد، بستگی دارد. اگر یک اختیار معامله نزدیک به انقضای خود باشد، بعید است که سرمایه‌گذار بابت فروش زودهنگام آن سود چندانی دریافت کند، زیرا زمان کمی برای کسب درآمد از اختیار باقی مانده است. در این مورد، ارزش اختیار بر ارزش ذاتی آن استوار است، قیمت فرضی بر اساس اینکه آیا اختیار در زیان، در سود یا اختیار خنثی است.

اختیارات آمریکایی در مقابل اختیارات اروپایی

قراردادهای اختیار اروپایی فقط در روز تاریخ انقضا قابل اعمال هستند در حالی که اختیارات آمریکایی در هر زمانی بین زمان خرید و تاریخ انقضا قابل اعمال هستند. به عبارت دیگر، اختیارات آمریکایی به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد که به محض اینکه قیمت مطابق میلشان تغییر کرد و می‌توانست قیمت پرداخت شده‌ی اولیه برای اختیار را جبران کند، سود به دست بیاورند.

سرمایه‌گذاران از اختیارات آمریکایی با سهام پرداخت‌کننده سود نقدی سهام استفاده می‌کنند. به این ترتیب، آنها می‌توانند اختیار معامله را قبل از تاریخ تقسیم سود اعمال کنند. انعطاف‌پذیری اختیارات آمریکایی به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که سهام یک شرکت را به موقع در اختیار داشته باشند تا سود سهام دریافت کنند.

با این حال، انعطاف‌پذیری استفاده از اختیارات آمریکایی دارای قیمتی است که هزینه خرید اختیار باشد. افزایش هزینه اختیار به این معنی است که سرمایه‌گذاران نیاز دارند تا دارایی پایه به اندازه کافی از قیمت اعمال فاصله بگیرد تا معامله به سود برسد.
همچنین، اگر قرار است اختیار آمریکایی تا سررسید نگهداری شود و سرمایه‌گذار قصد اعمال زودهنگام آن را ندارد، برای سرمایه‌گذار بهتر است که یک اختیار اروپایی تهیه کند که قیمت پایین‌تر دارد.

مزایای اختیار اروپایی

۱- قیمت (پریمیوم) پایین‌تر
۲- اجازه‌ی معامله‌ی اختیارات شاخص
۳- امکان فروش قبل از تاریخ سررسید

معایب اختیار اروپایی

۱- تعویق قیمت‌های تسویه
۲- عدم امکان تسویه زودهنگام دارایی پایه

مثالی از یک اختیار اروپایی

یک سرمایه‌گذار اختیار خرید ماه جولای را در شرکت سیتی گروپ با قیمت اعمال ۵۰ دلار خریداری می‌کند. قیمت اختیار ۵ دلار برای هر قرارداد، ۱۰۰ سهم، برای هزینه کل ۵۰۰ دلار (۵ دلار در ۱۰۰ سهم = ۵۰۰ دلار) است. در زمان انقضا، سیتی گروپ با قیمت ۷۵ دلار معامله می‌شود. در این حالت، صاحب اختیار خرید این حق را دارد که سهام را به قیمت ۵۰ دلار خریداری کند، از اختیار خود استفاده کند، و ۲۵ دلار به ازای هر سهم سود کند. وقتی حق بیمه اولیه ۵ دلار را کسر می‌کنیم، سود خالص ۲۰ دلار به ازای هر سهم یا ۲۰,۰۰۰ دلار است (۲۵ – ۵ دلار = ۲۰ x 100 = 2000 دلار).

بیایید سناریوی دومی را در نظر بگیریم که طی آن قیمت سهام سیتی گروپ تا زمان انقضای اختیار خرید به ۳۰ دلار کاهش یافته. از آنجایی که اختیار با قیمت اعمال ۵۰ دلار معامله می‌شود، این اختیار اعمال نمی‌شود و بدون ارزش منقضی می‌شود. سرمایه‌گذار هزینه‌ی ۵۰۰ دلاری را که در ابتدا پرداخت کرده است از دست می‌دهد.

سرمایه‌گذار می‌تواند تا سررسید صبر کند تا تصمیم بگیرد که آیا معامله سورآور هست، یا اینکه می‌تواند اختیار خرید را در بازار بفروشد. اینکه آیا هزینه دریافتی برای فروش اختیار خرید برای پوشش ۵ دلار اولیه پرداختی کافی است یا خیر بستگی به شرایط زیادی دارد که شامل شرایط اقتصادی، درآمد شرکت، زمان باقی مانده تا انقضا و نوسانات قیمت سهام در زمان فروش است.

هیچ تضمینی وجود ندارد که هزینه دریافتی از فروش اختیار خرید قبل از انقضا برای جبران ۵ دلار هزینه‌ی اولیه کافی باشد.

منبع: کلینیک اقتصاد

پایان/